De laatste loodjes

27 februari 2017 - Perth, Australië

Hoihoi lieve allemaal,

Het is tot mijn schaamte alweer een tijdje (aantal maanden) geleden dat ik mijn vorige blog heb geschreven. Ik heb uit betrouwbare bronnen (mama en Wilma) vernomen dat het hoog nodig tijd is voor een nieuwe blog. Dus bij deze een nieuwe blog en ik vrees dat dit tevens een van de laatste word, ik neem mijn laptop niet mee tijdens het reizen, maar zal proberen via facebook en instagram jullie op de hoogte te houden van mijn/onze whereabouts.

Ik kan eigenlijk niet geloven dat mijn stage en tijd in Perth alweer bijna op zit. Nog 3 weekjes stage, ben deze week begonnen met mijn laatste experimenten  dan nog 2 weken om druk aan mijn verslag te werken. Heb een geweldige tijd gehad hier, heb een heleboel leuke, aardige, behulpzame en geweldige mensen ontmoet en ook zeker een boel nieuw vrienden gemaakt met wie ik hopelijk contact blijf houden. Het voelt wel een beetje raar dat het leven dat ik hier heb opgebouwd nu langzaam ten einde komt. Afgelopen week heb ik al afscheid moeten nemen van een van m’n vriendinnen (Gemma, uit Wales), die verder ging reizen en haar geluk gaat beproeven in Queensland, en van een van de PhD studenten die me ontzettend veel heeft geholpen. Ook aan het beachvolleybal is bijna een eind gekomen, dinsdag zijn de finale wedstrijden voor de 4-speler teams en volgende week maandag is de laatste dag voor het dubbelen. Misschien nog wel gekker is dat het leven hier natuurlijk gewoon door gaat als ik weg ben, mijn volleybal partner heeft al iemand anders gevonden voor het volgende seizoen en ook mijn begeleiders zijn al nieuwe experimenten aan t plannen om verder te gaan met mijn project.

Afgelopen woensdag heb ik een Skype meeting gehad met de Tumour Immunology groep in Nijmegen en vanaf eind augustus beging september kan daar mijn tweede stage lopen om mijn master af te ronden. Dus heb ook al iets leuks om naar uit te kijken als ik weer terug ben!

Sinds mijn vorige blog ben ik natuurlijk niet alleen bezig geweest met m’n stage. Tijdens de kerstvakantie ben ik er in mijn eentje op uit getrokken en heb ik het zuidelijke deel van Western Australia verkend. Heb zo’n 5-6 uur naar het zuiden gereden, naar Walpole, en heb me daar vergaapt aan al het prachtige groen. Als ik aan Australië denk, komt er meestal een beeld van rode zand vlaktes, uitgestrekte leegtes en woestijn bij me op. Tijdens mij weekendje naar het noorden werden deze beelden ook zeker bevestigd, maar ten zuiden van Perth is het juist heel groen. Hier regeren de grote eucalyptus bomen. Een van de attracties die ik hier dan ook heb gedaan is het lopen van een tree-top-walk en ik heb een van de grote karri trees beklommen (deze werden vroeger gebruikt als uitkijkpost voor bosbranden). De tree-top-walk was geweldig, het weer zat helaas niet helemaal mee. Ik bedoel ik dacht zomer en Australië dat betekend zon, hitte, verbranden ect. maar dit was niet geval in de dagen tussen kerst en oud&nieuw. Nee de zomer dacht ik heb deze keer geen zin in een blauwe lucht met zon, laten we lekker bewolkt doen met regen en 18°C is ook wel warm genoeg. De regen viel gelukkig wel mee, alleen tijdens de heen weg was het prut maar de 2 dagen erna viel t wel mee. Het was alleen dus wel een stuk frisser dan ik had verwacht en ik had alleen maar m’n vest mee en geen jas ingepakt, ik bedoel ik had de afgelopen 2 maanden nooit een jas nodig gehad en er dus ook helemaal niet bij stil gestaan deze mee te nemen, een les voor de volgende keer zelfs in Australië is het verstandig om een jas bij je te hebben. Ondanks de koele temperaturen ben ik nog wel naar de kust geweest, ben naar Greens pool geweest om de Elephant Rocks te bekijken. Met een beetje fantasie lijkt het inderdaad net of de grote rotsen olifanten zijn die in het water staan. Het mooie aan Greens pool is dat de rotsen het geweld van de oceaan breken en dus poelen creëren met relatief rustig water waar je, als het weer het toelaat, lekker kunt zwemmen. Op de terug weg ben ik nog de rotsachtige klif kust gaan bekijken. Een hele andere kunst maar zeker de moeite waard. Het eerste weekend van januari ben ik een lang weekend naar Margaret River geweest met Gemma. Margaret River is de wijnstreek van WA. We waren wel van plan om naar een aantal wineries te gaan om wat wijn proeverijen te doen, maar we voelden ons daar een beetje te arm en under-dressed voor. Op de meeste plekken kun je gratis wijn proeven, maar er hangt wel een soort sfeer van dat je eigenlijk niet weg kunt gaan zonder tenminste 1 fles te kopen en als 1 fles minimaal $50 dan wordt dat wel een beetje duur. We zijn wel naar de Margaret River Cholate Coorporation geweest, want tja gratis chocola dat konden we natuurlijk niet weerstaan. Behalve wijn en chocola is de natuur hier ook heel mooi, Margaret River ligt ongeveer 3-4 uurtjes rijden ten zuiden van Perth en ligt dus ook in het gebied van de eucalyptus bomen. Bovendien hebben ze hier ook grotten, we zijn the Jewel cave en Lake cave ingeweest. Beide waren prachtig en heel verschillend. Jewel case was heel groot met een heleboel verschillende formaties, bovendien was deze grot pas in eind jaren 70 ontdekt wat betekend dat hij nog helemaal intact is zonder beschadiging van toeristen. Lake cave is al meet dan 100 een toeristische grot en hier kun je dus verkleuringen zien van waar toeristen vroegen de formaties aanraakte en waar ze liepen. Bij cape Leeuwin hebben we kunnen zien hoe de Zuiderlijke oceaan en de Indische oceaan elkaar ontmoeten, helaas bleek de scheidslijn een denkbeeldige lijn te zien en kon je niet echt een scheiding zien. Blijkbaar kun je soms als het weer goed is wel de twee verschillende stromingen zien maar meestal is dat niet het geval, helaas.

Dat waren mijn 2 leuke avonturen de afgelopen tijd. 24 maart begint mijn nieuwe avontuur. Dan ga ik met 3 Duitse meisjes en 1 Frans meisje met een campervan van Perth naar Broome reizen, ongeveer 2300 km ten noorden van Perth. En op 11 april kan ik papa, mama en Annemein eindelijk weer knuffelen op het vliegveld in Melbourne. Ondanks dat ik een geweldige tijd heb gehad hier, heb ik ook wel weer zin om terug naar huis te komen. Het is hoognodig tijd om jullie allemaal weer in het echt te zien, ik bedoel Skype is natuurlijk wel leuk maar er gaat niks over real-life :) 

Heel veel liefs, kusjes en knuffels

Marjolein

Foto’s

5 Reacties

  1. Marijke:
    27 februari 2017
    Wat weer een leuk vehaal. Wist alles natuurlijk wel, maar in zo'n leuk verhaal is het nog eens nagenieten en beleven we het haast met je mee
  2. Heleen:
    27 februari 2017
    En straks dus alleen nog maar genieten. Veel plezier op al je reisjes met vrienden en familie. Maak er nog een mooie tijd van, Marjolein.
  3. Paula Wehrens:
    1 maart 2017
    Ik heb je reisblog weer met veel interesse gelezen en de foto's geven een goede indruk.Prachtig.Ik wens je nog veel succes met het laatste onderzoek en verslag.Daarna nog even lekker genieten van het bezoek van je ouders en de rondreis met je zus.En heel fijn dat je daarna weer hier in Nijmegen aan de slag kunt.Lieve groet,Paula en Jos.
  4. Paula Wehrens:
    1 maart 2017
    Weer heel interessant om te lezen.En de foto's maken het af.Prachtig.Nog veel succes met het onderzoek en het verslag.Geniet daarna nog lekker van het bezoek van je ouders en de rondreis met je zus.Fijn,dat je dan daarna weer hier in Nijmegen aan de slag kunt.Lieve groet,Paula en Jos.
  5. Leny:
    1 maart 2017
    Wat heb jij daar een fijne tijd en geweldig dat je het zo leuk verteld! (mooie foto's)
    Veel succes met je eindverslag en een fijne vakantie met je vrienden en Fam.
    Lieve groet van Jan en Leny.